خدا توی قرآن مرتبا به آدما تحت عنوان‌های مختلف وعده‌ی بهشت یا وعده‌ی اجر و پاداش میده. مثلا یه جاهایی می‌گه نیکوکاران، یا می‌گه اهل تقوا ، اهل ایمان و...
همین‌طور مرتبا به آدمای دیگه و باز هم تحت عنوان‌های مختلف وعده‌ی عذاب میده. مثلا می‌گه مشرکان، منافقان، کافران و...
اما چه مرزی دقیقا مشخص می‌کنه آدما توی کدوم دسته‌ن؟ مثلا اینکه من به توحید اعتقاد داشته باشم دلیل می‌شه بر اینکه مشرک نیستم؟ شرک یعنی فقط اینکه شریک برای خدا قائل بشم؟ فقط اینکه فرض کنم یکی دیگه هم توی خلقت و توی داستان ما با خدا همکاری می‌کنه اسمش شرکه؟! ینی شرک همینه و تنها همین؟
پس چرا خدا توی قرآنی که برای مسلموناست و اونا هم جز اصول دینشون توحیده، اینقدر تاکید می‌کنه که جایگاه مشرکین جهنمه؟
یا تعریف اهل تقوا چیه؟ تعریف آدمایی که می‌رن بهشت اینه که خدا رو بپرستن و نیکوکار باشن؟
ما اصلا می‌تونیم به خودمون حق بدیم که تشخیص بدیم جز کدوم دسته‌ایم؟
پ.ن: اگه زیان مادریم عربی بود شاید راحت‌تر معنی این کلمه‌ها رو می‌فهمیدم :))
